Een meer dan boeiende roman / verslag over 2 vaders (Rami Elhanan, 67, Israëliër, en Bassam Aramin, 48, Palestijn) en de invloed van de oorlogen in het Midden-Oosten en de bezetting op hun leven.
Beiden hebben een dochtertje verloren bij verschillende bomaanslagen. Tussen de dood van de meisjes zit 10 jaar. Nadat Bassams dochter door een Israelische soldaat om het leven wordt gebracht, zetten Rami en Bassam zich in voor een geweldloze beëindiging
van het Israëlisch-Palestijnse conflict, en geven ze over de hele wereld lezingen.
Het verhaal over de vaders, hun dochters, hun werk en gezinsleven, over de zinloosheid van het bloedvergieten
en de pijn die het met zich meebrengt, over het verwoestende effect van rubberkogels en granaatscherven in het menselijk lichaam en dan met name in het lichaam van een 10 jarig meisje (en van waar zijn deze kogels en granaten afkomstig?), worden waardig en
op rake wijze verteld in 1001 hoofdstukken. Te beginnen bij hfd. 1 tot 500, dan volgt hoofdstuk 1000, dan weer een hoofdstuk 500, vervolgens wordt teruggeteld naar 1. Sommige hoofdstukken bestaan slechts uit 1 zin, andere uit meerdere pagina’s. De 1-zin
hoofdstukken zijn over het algemeen herhalingen die verwijzen naar een eerder hoofdstuk om zo de verbinding tussen twee gebeurtenissen te benadrukken.
“Apeirogon: een vorm met een telbaar
oneindig aantal zijden”
Of: “Dan het krimpen van zijn longen”.
Er is geen chronologische volgorde, het nu en het verleden
lopen door elkaar heen.
De schrijfstijl is zowel poëtisch als to-the-point.
Al deze constructies tezamen is wat het boek uitermate
bijzonder maakt.
Wat er naast het verhaal over Bassam en Rami aan bod komt, duizelde mij, en boeide mij zeer en ik moest doorlezen. Zoveel interessante wetenswaardigheden waar ik te weinig van
afwist en nu haarfijn door de auteur wordt uitgelegd zonder belerend over te komen.
Over trekvogels, het ringen van deze dieren, fregatvogels, het vangen van
ortolanen en hun barbaarse einde (officieel verboden). Vreselijk! (Een soortgelijke scene zag ik in de serie Billions).
Over de term ‘Mayday’.
Wie was Sir Richard Francis Burton?
Het verhaal over de New Yorkse tunnelgravers
die kort na 1990 naar Israël werden gehaald.
Over Theresienstadt, het concentratiekamp in Tsjechië.
“De mythe wil dat trekvogels tot op de dag van vandaag weigeren over de velden van Theresienstadt te vliegen”.
Wat bedoelen
Israëlische gezagdragers met ‘grasmaaien’?
Wat betekent ‘het recht op terugkeer’ in het jargon van de rebellen?
Waarom de Franse koorddanser Philippe Petit in 1987 op een koord over het Hinnomdal wandelde waar in Bijbelse
tijden rituele offers werden gebracht.
Hfd. 497 in het 2e deel (blz.278) vind ik net een gedicht.
“Water is hier alles”.
En nog veel en veel meer.
Leerzaam vooral. Als je je afvraagt: ‘Hoe is het om op de westelijke Jordaanoever te (moeten) wonen?’ ‘Waarom stranden de vredesonderhandelingen?’ ‘Hoe komen ze aan die wapens?’ Of je nu
pro Israël bent of pro Palestina: “Het houdt pas op als we gaan praten”.
Geen boek voor de gemakzuchtige lezer, maar voor de leergierige lezer die van een uitdaging houdt.
Was 'Het achtste
leven' van Nino Haratischwili voor mij HET boek van 2019, voor 2020 is dat 'Apeirogon'.
Apeirogon staat op de longlist van de Booker Prize 2020 maar heeft jammer genoeg niet de shortlist gehaald.
In het programma 'Het Israël van Heertje
en Bromet' worden Rami en Bassam door Raoul Heertje geinterviewd. Te zien op NPO start afl. 7.